Carsten Höller (Duitser, °1961 in Brussel) legt zich toe op zeer uiteenlopende experimenten met een open einde die de wisselwerking van de mens met zijn omgeving onderzoeken. Zijn werken leggen de nadruk op onze visuele perceptie; ze tonen hoe deze functioneert en gemanipuleerd kan worden. Vaak gaat hij een eind terug in de tijd, naar bevindingen van wetenschappers van het meer speculatieve soort. Flicker Film is gebaseerd op het zgn. Phi-fenomeen dat in 1912 werd ontdekt door de Duitse psycholoog Max Wertheimer. Höllers installatie bestaat uit gesynchroniseerde projecties van drie video's. Het is drie maal dezelfde scène, simultaan opgenomen vanuit drie hoeken, namelijk een lied dat live gebracht wordt door een Congolese groep. Bij de montage zijn bepaalde stukken van elke film weggelaten en vervangen door zwarte 'frames'. Wanneer de ene film een beeld toont, zijn de andere twee zwart. Dat wisselt voortdurend en verrassend. Het resultaat is een bijzonder optisch effect, een soort van 'jumping' tussen de verschillende onderdelen.
Flicker Film, 2005
Aline Bouvy / John Gillis | Gerard Byrne | Neil Cummings / Marysia Lewandowska | Omer Fast | Cao Guimarães | Carsten Höller | Saskia Holmkvist | Hassan Khan | Tsui Kuang-Yu | Gabriel Lester | Deimantas Narkevicius | Rosalind Nashashibi | Nashashibi / Skaer | Cédric Noël | Gert Robijns | Supersober (Bohdan Stehlik / Una Szeemann) | Sarah Vanagt